|
Ey Kahreden Aşk
ey arzulanan rüya
ayrılır aynalardan yüzler gözler kahra bilenir
ey zehrin kahrolduğu dil
kılıç kanatlı kuşlar kanatır kahrı kanatlarıyla
ey bahçesiz büyüyen çiçek
esrik bir söz ile girer iki mevsim arasına gözyaşı
ey sahra çölünde biten umut
aşk hüsranla döker içini hicrana
ey şükrünü yitirmiş ay
yakamoz gibi durur gözyaşında şavkın
ey geceden kalma tebessüm
darağacında gibi durur her mimik yüzünde
ey günaha elçi eden
bir ketum gibi durur bedenimizde işlenen
ey gözyaşına umut bağalayan
bir heveskâr gibi çöz ilmek ilmek aksın sızın
ey tenhayı avlayan
benden bahset alıcı kuş gibi çöken karanlığa
ey gece ile avunan
vazgeç toplamaktan yağmur korlarını
ey acıya müptela
seni övecek olan yaralara kanat kendini
ey hüzne davetkâr bakan
biliyorum o ressamın hüznü gözlerindeki mor
ey vuslatı ziyan eden
bırak arafta kalsın bakışların
ey gülü kanla yıkayan
ne olur dokunma hiç bir çiçeğe cinnet hali ile
ey bizi bir kın-a koyan
biz kesikleri kırmızı güllere vefa iki kanayan kalbiz
|
